jak Bóg wybiera Matkę niepełnosprawnego dziecka

Muszę zacząć od tego...

Ja rozumiem, że zostałam wybrana żeby opiekować się niepełnosprawnym dzieckiem...

ok!!!

Kiedy rok temu założyłam tego bloga pierwszym komentarzem z mojej strony było: Bardzo Ci dziękuję Boże, że tak mnie nagrodziłeś za moje szczęśliwe życie...

Pomimo ciężkich dni, tygodni, miesięcy i lat zawsze byłam z moją córką... Bo co miałam zrobić???

Tylko co teraz??? Kto ma się nią zająć kiedy ja walczę o życie?

...

Czy zastanawiałyście się kiedyś , w jaki sposób Pan Bóg wybiera matki niepełnosprawnych dzieci ?

Oto toczy się rozmowa:

Bóg : Tej dajmy dziecko upośledzone.

Anioł:

- Dlaczego właśnie tej Panie? Jest taka szczęśliwa.

-Właśnie dlatego - mówi uśmiechnięty Bóg. Czy mógłbym powierzyć upośledzone dziecko kobiecie , która nie wie, czym jest radość ? Byłoby okrutne.

-Ale czy będzie miała cierpliwość ? pyta Anioł.

-Nie chcę aby miała dużo cierpliwości, bo utonęłaby w morzu łez , roztkliwiając się nad sobą i nad swoim bólem. A tak jej tylko przejdzie szok i bunt, będzie potrafiła sobie ze wszystkim poradzić.

-Panie wydaje mi się , że ta kobieta nie wierzy nawet w Ciebie.

Bóg uśmiechnął się:

-To nieważne ... mogę temu przeciwdziałać . Ta kobieta jest doskonała. Posiada w sobie właściwą ilość egoizmu.

Anioł nie mógł uwierzyć swoim uszom.

- Egoizmu ? Czyżby egoizm był cnotą ?

Bóg Przytaknął.

-Jeśli nie będzie potrafiła od czasu do czasu rozłączyć się ze swoim dzieckiem , nie da sobie nigdy rady. Tak , taka ma być właśnie kobieta , którą obdarzyłem dzieckiem dalekim od doskonałości.

Kobieta, która teraz nie zdaje sobie sprawy , że kiedyś będą jej tego zazdrościć.

Nigdy nie będzie pewna żadnego słowa.

Nigdy nie będzie ufała żadnemu swemu krokowi. Ale kiedy jej dziecko po raz pierwszy powie : mamo, uświadomi sobie cud, którego doświadczyła .

Widząc drzewo , lub zachód słońca , lub niewidome dziecko, będzie potrafiła bardziej niż ktokolwiek inny dostrzec moją moc.

Pozwolę jej , aby widziała rzeczy tak jak ja sam widzę ( ciemnotę , okrucieństwo, uprzedzenia) i pomogę jej, aby potrafiła wzbić się ponad nie.

Nigdy nię będzie samotna. Będę przy niej w każdej minucie jej życia , bo to ona w tak troskliwy sposób wykonuje swoją pracę, jakby była wciąż obok mnie.

A święty patron ? - zapytał Anioł , trzymając zawieszone w powietrzu gotowe do napisania pióro.

Bóg uśmiechnął się...

-Wystarczy jej lustro....

I jak to się ma do mnie??? 
Chyba nie ma odpowiedzi na to pytanie...